بیکاری: سرطان اقتصادی و اجتماعی ایران

بیکاری سرطان اقتصادی و اجتماعی ایران

یکی از مهمترین مشکلات و مسایل فعلی کشور ایران که آسیب های زیادی را به همراه دارد، بیکاری است. بیکاری رابطه ای مستقیم با گرسنگی دارد و ادامه آن منجر به فقر، محرومیت، فساد، دزدی، شیوع افسردگی، خشم و عصبانیت و بحران های جبران ناپذیر در جامعه می شود. انسان بیکار، بی برنامه و بی نظم و بلاتکلیف است که همین موارد کافی است تا روان انسان متلاشی شود. در چند سال اخیر هر روز تعداد بیکاران افزایش می یابد و اشتغال برای نسل جدید فراهم نمی شود و استخدامی هم برای همه اقشار در کار نیست. همین امر باعث شده تا بیکاری: سرطان اقتصادی و اجتماعی ایران شود. در ادامه به راهکارهای افزایش فرصت های شغلی نیز می پردازیم.

شاغلان قبلی و فعلی هم یا تعدیل می شوند یا اخراج می شوند و اگر هم خودشان کارگاه، مغازه یا کسب و کار کوچکی داشته اند، به دلیل رکود شدید اقتصادی با خطر و تهدید تعطیلی و ورشکستگی مواجه هستند. طبق آمار سالانه یک میلیون و دویست هزار نفر به آمار افراد جویای کار ایران اضافه می شود. بنابر اعلام  رییس سابق دانشکده اقتصاد تهران، آمار رسمی بیکاری در ایران که ۳ میلیون نفر اعلام شده (سال۹۶) واقعی نیست و با احتساب بیکاری پنهان، آشکار و افراد تحصیلکرده تعداد بیکاران ایران به ۱۵ میلیون نفر می رسد که فراتر از توان تحمل یک جامعه ۷۰ میلیون نفری است.

راهکارهای افزایش فرصت های شغلی جدید:

در حال حاضر عمده فعالیت های اقتصادی در دست دولت و سایر نهادها می باشد و عمده سرمایه گذاری در بخش های مختلف اقتصادی و اجتماعی و تولیدی توسط دولت انجام می شود. بنابراین، جهت دادن به این سرمایه گذاری ها از طریق اجرای برنامه ها و طرح های مختلف با هدف اشتغالزایی از اهمیت و موقعیت خاصی در برگزیدن سیاست ها و خط مشی های مربوط برخوردار خواهد بود. برای برون رفت از معضل بیکاری موارد زیر توصیه می گردد:

  1. کاهش دوره ساخت طرح های عمرانی از طریق تخصیص به موقع اعتبارات
  2. تکمیل طرح های نیمه تمام و عدم شروع طرح های جدید، مادام که توجیه اقتصادی و اجتماعی کافی، به ویژه در زمینه های اشتغال و کاستن حجم بیکاری، چه در طول مدت اجرای طرح و چه در زمان بهره برداری از آنها توجیه نشده باشد.
  3. توجه ویژه به آن دسته از طرح هایی که اشتغال زایی بیشتری دارند، این کار به ویژه در مناطقی که نرخ بیکاری در آنها بیشتر از متوسط نرخ بیکاری در کشور است توصیه می شود.
  4. اعطای تسهیلات اقتصادی با هدف ارتقای اشتغال مانند برقراری تخفیف ها و معافیت های مالیاتی، بیمه و کاهش کارمزد تسهیلات بانکی برای آن دسته از کارگاه هایی که با توسعه فعالیت کارگاهی خود، نیروی انسانی بیشتری را به کار می گیرند.
  5. از بین بردن یا کوتاه کردن تشریفات زاید اداری برای اخذ مجوزهای لازم در راه اندازی کسب و کار و کارگاه هایی که قصد دارند به صورت خویش فرما اقدام به تولید یا ارایه خدمات نمایند.
  6. تدوین دستورالعمل های اجرایی آسان و واگذاری سهل زمین های کشاورزی به بخش عمومی، مراتع و جنگل ها به صورت اجاره به متقاضیان فعالیت در بخش کشاورزی، همراه با اعطای تسهیلات بانکی بلند مدت برای خرید ابزار و ادوات کشاورزی، تهیه بذر و سم و کود و نظارت دایم بر حسن انجام کار متقاضیان.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سبد خرید
خانه
0 محصول سبد خرید
حساب کاربری من