مدیریت برندهای صنعتی

میلیون ها کلمه، هزاران مقاله و صدها کتاب درباره ی موضوع نام گذاری (برندینگ) نوشته شده است. چند تا از آن ها را خوانده اید؟ حدس می زنم که اگر بخش عمده ی آنها را هم خوانده باشید، اما باز هم جنبه ی پنهان نام گذاری که آن را «مدیریت برندهای صنعتی» یا همان مدیریت برند صنعتی می نامند، نخوانده اید. نگران نباشید، کتاب مدیریت برندهای صنعتی شما را کمک خواهد کرد.

چه، به تبعیت از نام های جا افتاده در فرهنگ کشور (مانند بانک، رادیو، پست، تلفن و تلویزیون) بگوییم: «برند» و چه به استناد مفاهیم نظری بازاریابی بگوییم: «نام و نشان تجاری»، به این دلیل که از دو بخش جداگانه ی مفهومی تشکیل شده است؛

یعنی «نام تجاری» یا همان بخش قابل تلفظ، و «نشان تجاری» یا همان غیرقابل تلفظ که در میان گرافیست ها و به طور کلی هنرمندان با عنوان «لوگو» جا افتاده است و عوام به آن «مارک» می گویند، ما همه ی کالاها و خدمات را و حتی خودمان و اطرافیان را صدا می زنیم و به نام خطاب می کنیم.

آیا بحث برندینگ در شرکت های صنعتی مطرح است؟ 

مایکروسافت، ای بی ام، جنرال الکتریک، اینتل، اچ پی، سیسکو، دل، فدکس و بوئینگ، همگی مثالهای واضح و آشکاری از این حقیقت هستند که برخی قوی ترین نام و نشان های تجاری جهان، نام و نشان های تجاری صنعتی هستند. (هرچند در بازار داخلی ایران نیز می توان مثال های غیر قابل انکاری مانند فولاد مبارکه اصفهان، کنتورسازی ایران، پتروشیمی بندر امام و شرکت ملی نفت ایران را نام برد).

اگرچه آنها در بازارهای مصرفی نیز فعالیت می کنند، اما عمده ی فعالیت کسب و کار آنها در بازارهای صنعتی متمرکز شده است. در حوزه نام و نشان تجاری صاحب نظرترین افراد پروفسور آکر و پروفسور کلر هستند که تمام تلاش خود را در تئوری بازارهای مصرفی متمرکز کرده اند.