تفاوت برند و نام تجاری: یکی از مشکلات اساسی ارتباطی میان شرکت ها و مشتریان نبود زبان مشترک است. وجود یک زبان مشترک همیشه می تواند راهگشا باشد و باعث خروج مشتریان از سردرگمی شود. در کشور ما واژه های بسیاری در حوزه بازاریابی به اشتباه استفاده می شود و در برخی موارد شرکت ها و مدیران برای استفاده از ابتدایی ترین واژه ها با مشکل مواجه اند. واژه هایی مانند برند و نام تجاری با اینکه از پرکاربردترین واژه های این حوزه هستند، اما بیشتر اوقات به اشتباه جای یکدیگر استفاده می شوند. حال به تفاوت برند و نام تجاری می پردازیم.
برند تنها یک نام نیست بلکه مجموعه ای از عوامل مختلف است که در نهایت به شکل گیری یک برند می انجامد. وعده در خصوص کیفیت محصول، خدمات پس از فروش، برخورد فروشنده و یا اپراتور مرکز تماس، بسته بندی، تبلیغات و غیره همگی ازجمله این عوامل هستند. یک برند ترکیبی از خواص و ویژگی های ملموس و ناملموس است که در قالب یک علامت تجاری به بازار معرفی می شود و اگر به درستی مدیریت شود، می تواند دارای ارزش و نفوذ باشد.
اما نام تجاری در اصل، به نامهای بازرگانی، اسامی شرکتی، نام برند، نام یک قطعه موسیقی، یک طرح و… در یک حوزه کسب و کار خاص گفته می شود که شرکت تحت آن عنوان فعالیت می کند و قانون نیز (اداره ثبت علایم تجاری و اختراعات و غیره) از آن نامها و طرح های ثبت شده در برابر استفاده دیگران حمایت می کند.
برای مثال پفک نمکی یک نام بازرگانی یا نام تجاری است که توسط برند مینو ثبت شده است و قانون از این نام تجاری در برابر استفاده غیرمجاز دیگران و نسخه های غیراصل با همین نام حمایت می کند.
تفاوت برند و نام تجاری با بیان یک مثال مفهومی:
فرق برند و نام تجاری مانند فرق یک فرد مشهور و جهانی با یک فرد معمولی جامعه است یا یک کودک تازه به دنیا آمده با یک انسان کامل. نام تجاری تنها یک نام، تصویر، طرح و غیره است بدون هیچ حس، وعده، تداعیات و مفهوم دیگر. این نام در دفاتر ثبت برای محافظت قانونی توسط یک شرکت یا شخص ثبت می شود ولی اینکه بعد از آن این نام، طرح، لوگو و… چه وعده های به مصرف کنندگانش می دهد، چه تداعیاتی در ذهن آن ثبت می کند و آن را وارد حوزه برندینگ می کند.
برای مثال اگر آن فرد مشهور به سخت کوشی و خلاقیت شناخته شود، یک سری صفات به او نسبت داده می شود. یعنی اسم این فرد مشهور با خود یاری را حمل می کند. چون این فرد حضوری مستمر با مشخصات و صفاتی مستمر داشته، مردم با آورده شدن اسم وی آن تداعیات به ذهن شان متبادر می شود، اما با شنیدن اسم یک فرد معمولی موضوع خاصی به ذهنمان متبادر نمی شود.
حال راه رسیدن از یک نام تجاری به یک برند این است که تمام مراحلی را که آن فرد مشهور طی کرده، فرد معمولی نیز طی کند. در واقع نام تجاری صرفا لحظه تولد فرد معمولی است، در حالی که واژه برند مفاهیم وسیع تری را در حوزه مارکتینگ و برندسازی در بر می گیرد.